فَاجْعَلِ الْاَرْضَ بِمَا رَحُبَتْ ... اَوْ کَظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ یَغْشَیهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ اِذَا اَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَکَدْ یَرَیهَا وَ مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ. (علویه، ص: ۲۲۰, س:۱۲)