یتیهون

وَ اَنْ تَطْبَعَ عَلَی قُلُوبِ اَعْدَایِی اَنْ یُبْصِرُونِی، وَ اَنْ تَحْرُسَنِی اَنْ یَفْقَهُونِی اَوْ یَمْکُرُوا بِی فَاِنَّها مُحَرَّمَةٌ عَلَیْهِمْ اَرْبَعِینَ سَنَةً یَتِیهُونَ فِی الْاَرْضِ. (علویه، ص: ۲۴۷, س:۹)