وهنته

لَا تَدَعْ لَهُ (الظّالم) ... رُکْناً اِلَّا وَهَنْتَهُ وَ لَا سَبَباً اِلَّا قَطَعْتَهُ. (هادویه، ص: ۱۹۳, س:۱۲)