معددا

اللَّهُمَّ هَذَا ثَنَایِی عَلَیْکَ مُمَجِّداً، وَ اِخْلَاصِی لِذِکْرِکَ مُوَحِّداً وَ اِقْرَارِی بِآلَایِکَ مُعَدِّداً، وَ اِنْ کُنْتُ مُقِرّاً اَنِّی لَا اُحْصِیهَا لِکَثْرَتِهَا وَ سُبُوغِهَا وَ تَظَاهُرِهَا وَ تَقَادُمِهَا اِلَی حَادِثٍ. (حسینیه، ص: ۱۴۱, س:۱۰)