مسرفا

فَاِنْ کُنْتُ یَا اِلَهِی مُسْرِفاً عَلَی نَفْسِی، مُخْطِیاً عَلَیْهَا بِانْتِهَاکِ الْحُرُمَاتِ، نَاسِیاً لِمَا اجْتَرَمْتُ مِنَ الْهَفَوَاتِ، فَاَنْتَ لَطِیفٌ تَجُودُ عَلَی الْمُسْرِفِینَ بِرَحْمَتِکَ، وَ تَتَفَضَّلُ عَلَی الْخَاطِیِینَ بِکَرَمِکَ. (علویه، ص: ۴۱۳, س:۴)

فَاِنْ کُنْتُ یا اِلَهی مُسْرِفاً عَلَی نَفْسی بِانْتِهاکِ الْحُرُماتِ، ناسِیاً مَا اجْتَرَمْتُ مِنَ الْهَفَواتِ. (سجادیه، ص: ۵۴۶, س:۹)