سَیِّدی اِذا شَهِدَ لِیَ الْایمانُ بِتَوْحیدِکَ، وَ نَطَقَ لِسانی بِتَمْجیدِکَ، وَ دَلَّنِی الْقُرْآنُ عَلَی فَواضِلِ جُودِکَ، فَکَیْفَ لَا یَبْتَهِجُ رَجایی بِتَحْقیقِ مَوْعُودِکَ، وَ لَا تَفْرَحُ اُمْنِیَّتی بِحُسْنِ مَزیدِکَ؟! (سجادیه، ص: ۴۵۷, س:۶)
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَی جَزیلِ جُودِکَ وَ نَوافِلِ مَزیدِکَ، حَمْداً جامِعاً لِشُکْرِکَ الْواجِبِ، مانِعاً مِنْ عَذابِکَ الْواصِبِ مُکَافِیاً لِما بَذَلْتَهُ مِنْ اَقْسامِ الْمَواهِبِ. (سجادیه، ص: ۴۶۴, س:۶)