سَجَدَ وَجْهی مُتَعَفِّرا فِی التُّرابِ لِخالِقی، وَ حَقٌّ لَهُ. (سجادیه، ص: ۵۳۲, س:۱۲)
سَجَدَ وَجْهی مُتَعَفِّرا فِی التُّرابِ لِخالِقِه، وَ حَقٌّ لَهُ اَنْ یَسْجُدَ. (سجادیه، ص: ۵۷۱, س:۹)
سَجَدَ وَجْهی مُتَعَفِّرا فِی التُّرابِ لِخالِقِه، وَ حَقٌّ لَهُ اَنْ یَسْجُدَ. (سجادیه، ص: ۵۸۲, س:۱۶)
سَجَدَ وَجْهی مُتَعَفِّرا فِی التُّرابِ لِخالِقِه، وَ حَقٌّ لَهُ اَنْ یَسْجُدَ. (رضویه، ص: ۶۴, س:۱۸)