ثُمَّ ثَبَّتَّهُ بِما مَنَنْتَ بِه عَلَیْهِ فَاِنَّما الْخَیْرُ بِیَدِکَ وَ اَنْتَ تَجْزی بِه مَنْ رَضیتَ عَنْهُ وَ فَسَحْتَ لَهُ فی قَبْرِه، ثُمَّ بَعثْتَهُ مُبْیَضّاً وَجْهُهُ، قَدْ آمَنْتَهُ مِنَ الْفَزَعِ الاَکْبَرِ وَ هَوْلِ یَوْمِ الْقِیامَةِ. (سجادیه، ص: ۱۶۲, س:۶)