لعصاة

اِلَهِی وَ سَیِّدِی اَسْاَلُکَ بِالَّذِینَ اصْطَفَیْتَهُمْ، وَ بِبُکَاءِ وُلْدِی فِی مُفَارَقَتِی: اَنْ تَغْفِرَ لِعُصَاةِ شِیعَتِی وَ شِیعَةِ ذُرِّیَّتِی. (فاطمیه، ص: ۷۴, س:۲۰)