لشر

یَظُنُّ النَّاسُ بِی خَیْراً وَ اِنِّی لَشَرُّ الْخَلْقِ اِنْ لَمْ تَعْفُ عَنِّی. (علویه، ص: ۱۴۶, س:۱۱)

وَ اَسْاَلُکَ الاَخْذَ بِاَحْسَنِ ما اَعْلَمُ، وَ التَّرْکَ لِشَرِّ ما اَعْلَمُ، وَ الْعِصْمَةَ مِنْ اَنْ اَعْصَی وَ اَنَا اَعْلَمُ، اَوْ اُخْطِیَ مِنْ حَیْثُ لَا اَعْلَمُ. (سجادیه، ص: ۲۵۹, س:۱۲)