یَا اِلَهِی وَ رَبِّی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلَایَ، لِاَیِّ الْاُمُورِ اِلَیْکَ اَشْکُو، وَ لِمَا مِنْهَا اَضِجُّ وَ اَبْکِی، لِاَلِیمِ الْعَذَابِ وَ شِدَّتِهِ، اَمْ لِطُولِ الْبَلَاءِ وَ مُدَّتِهِ؟ (علویه، ص: ۳۷۶, س:۵)