حَبِّبْ اِلَیَّ ما تُحِبُّ مِنَ الْقَوْلِ وَ الْعَمَلِ حَتَّی اَدْخُلَ فیهِ بِلَذَّةٍ وَ اَخْرُجَ مِنْهُ بِنَشاطٍ، وَ اَدْعُوَکَ فیهِ بِنَظَرِکَ مِنّی اِلَیْهِ لِاَدْرِکَ بِه ما عِنْدَکَ مِنْ فَضْلِکَ الَّذی مَنَنْتَ بِه عَلَی اَوْلِیایِکَ وَ اَنالَ بِه طاعَتَکَ. (سجادیه، ص: ۱۴۷, س:۶)