وَ لَا تَحْظُرْ عَلَی فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ رِزْقَکَ، وَ لَا تُقَتِّرْ عَلَیْهِ سِعَةَ مَا عِنْدَکَ وَ لَا تَحْرِمْهُ فَضْلَکَ، وَ لَا تَحْسِمْهُ مِنْ جَزِیلِ قِسَمِکَ، وَ لَا تَکِلْهُ اِلَی خَلْقِکَ وَ لَا اِلَی نَفْسِهِ فَیَعْجَزَ عَنْهَا. (علویه، ص: ۲۱۸, س:۱۴)
وَ لَا تَکِلْنِی اِلَی اَحَدٍ طَرْفَةَ عَیْنٍ فَیَعْجُزَ عَنِّی وَ لَا تَحْرِمْنِی الْجَنَّةَ. (علویه، ص: ۶۷, س:۶)