فربی

دُعَاءُ دَاوُدَ (ع)؛ فَرَبِّی اَحْمَدُ شَیْءٍ عِنْدِی وَ اَحَقُّهُ بِحَمْدِی. (نبویه، ص: ۵۸, س:۳)

فَرَبّی اَحْمَدُ شَیْءٍ عِنْدی، وَ اَحَقُّ بِحَمْدی. (سجادیه، ص: ۲۱۵, س:۵)

وَ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی یَحْلُمُ عَنّی حَتَّی کَاَنّی لَا ذَنْبَ لی، فَرَبّی اَحْمَدُ، وَ هُوَ اَحَقُّ بِحَمْدی. (سجادیه، ص: ۲۴۹, س:۷)