اِلَهی، خَلَقْتَ جَنَّتَکَ لِمَنْ اَطاعَکَ، وَ وَعَدْتَ فیها ما لَا یَخْطُرُ بِالْقُلُوبِ، وَ نَظَرْتُ اِلَی عَمَلی، فَرَاَیْتُهُ ضَعیفاً یا مَوْلایَ، وَ حاسَبْتُ نَفْسی، فَلَمْ اَجِدْ اَنْ اَقُومَ بِشُکْرِ ما اَنْعَمْتَ عَلَیَّ. (سجادیه، ص: ۴۸۲, س:۴)
وَ قُلْتَ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ تَبارَکْتَ وَ تَعالَیْتَ: فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما اُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ اَعْیُنٍ جَزاءً بِما کَانُوا یَعْمَلُونَ، فَنَظَرْتُ فی عَمَلی فَرَاَیْتُهُ ضَعیفاً یا مَوْلایَ. (سجادیه، ص: ۵۹۵, س:۱۶)