فبظلمی

اللَّهُمَّ فَاِنْ تَرْحَمْنِی فَقَدْ حَسُنَ ظَنِّی بِکَ، وَ اِنْ تُعَذِّبْنِی فَبِظُلْمِی وَ جَوْرِی وَ جُرْمِی وَ اِسْرَافِی عَلَی نَفْسِی، فَلَا عُذْرَ لِی اِنِ اعْتَذَرْتُ وَ لَا مُکَافَاةَ اَحْتَسِبُ بِهَا. (علویه، ص: ۵۰۶, س:۱۵)