اِلَهِی اِنْ کَانَ قَدْ دَنَا اَجَلِی وَ لَمْ یُقَرِّبْنِی مِنْکَ عَمَلِی، فَقَدْ جَعَلْتُ الْاِعْتِرَافَ بِالذَّنْبِ اِلَیْکَ وَسَایِلَ عِلَلِی. (علویه، ص: ۱۰۹, س:۷)
اِلَهی اِنْ کَانَ قَدْ دَنا اَجَلی وَ لَمْ یُقَرِّبْنی مِنْکَ عَمَلی، فَقَدْ جَعَلْتُ الْاِعْتِرافَ اِلَیْکَ بِذَنْبی وَسایِلَ عِلَلی. (سجادیه، ص: ۲۲۸, س:۹)
اِلَهی اِنْ کَانَ قَدْ دَنا اَجَلی وَ لَمْ یُقَرِّبْنی مِنْکَ عَمَلی، فَقَدْ جَعَلْتُ الْاِعْتِرافَ بِالذَّنْبِ وَسایِلَ عِلَلی. (سجادیه، ص: ۴۲۲, س:۱۸)
سَیِّدی اِنْ کَانَ قَدْ دَنا مِنّی اَجَلی وَ لَمْ یُقَرِّبْنی مِنْکَ عَمَلی، فَقَدْ جَعَلْتُ الْاِعْتِرافَ بِالذَّنْبِ اَوْجَهَ وَسایِلَ عِلَلی. (سجادیه، ص: ۴۵۵, س:۱۲)