حَتَّی اِذَا انْفَتَحَ لَهُ بَصَرُ الْهُدَی، وَ تَقَشَّعَتْ عَنْهُ سَحایِبُ الْعَمَی، اَحْصَی ما ظَلَمَ بِه نَفْسَهُ، وَ فَکَّرَ فیما خالَفَ بِه رَبَّهُ، فَرَای کَثیرَ عِصْیانِه کَثیراً، وَ جَلیلَ مُخالَفَتِه جَلیلاً. (سجادیه، ص: ۱۵۲, س:۸)