اَسْاَلُکَ اَنْ تَجْعَلَ عَشِیَّتِی هَذِهِ اَعْظَمَ عَشِیَّةٍ مَرَّتْ عَلَیَّ مُنْذُ اَخْرَجْتَنِی اِلَی الدُّنْیَا بَرَکَةً فِی عِصْمَةٍ مِنْ دِینِی وَ خَلَاصِ نَفْسِی وَ قَضَاءِ حَاجَتِی وَ تَشْفِیعِی فِی مَسْاَلَتِی وَ اِتْمَامِ النِّعْمَةِ عَلَیَّ وَ صَرْفِ السُّوءِ عَنِّی وَ لِبَاسِ الْعَافِیَةِ. (صادقیه، ص: ۴۹۰, س:۱)