ظنین

ریشه: ظنن (ظ.ن.ن)
۲ مورد یافت شد

ظَنِینٍ

بِعَظَمَتِکَ الَّتِی لَا یَشُوبُهَا وَلَعُ نَفْسٍ بِتَفْتِینٍ، وَ لَا وَارِدُ طَیْفٍ بِتَظْنِینٍ، وَ لَا یَلُمُّ بِهَا فَرَجٌ حَتَّی تَقْلِبَنِی اِلَیْکَ بِاِرَادَتِکَ، غَیْرَ ظَنِینٍ وَ لَا مَظْنُونٍ، وَ لَا مُرَابٍ وَ لَا مُرْتَابٍ. (حسینیه، ص: ۱۵۴, س:۸)

وَ قَدْ تَرَی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَرَاطَمَ فِیهِ اَهْلُ وِلَایَتِکَ، وَ اسْتَمَرَّ عَلَیْهِمْ مِنْ اَعْدَایِکَ، غَیْرَ ظَنِینٍ فِی کَرَمٍ، وَ لَا ضَنِینٍ بِنِعَمٍ. (عسکریه، ص: ۲۳۹, س:۸)