اللَّهُمَّ فَاَیُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِکَ اَوْ اَمَةٍ مِنْ اِمَایِکَ کَانَتْ لَهُ قِبَلِی مَظْلِمَةٌ، ظَلَمْتُهَا اِیَّاهُ فِی نَفْسِهِ اَوْ فِی عِرْضِهِ اَوْ فِی مَالِهِ اَوْ فِی اَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ. (نبویه، ص: ۱۴۶, س:۱۵)
فَاَیُّما عَبْدٍ مِنْ عَبیدِکَ، اَوْ اَمَةٍ مِنْ اِمایِکَ کَانَتْ لَهُ قِبَلی مَظْلَمَةٌ ظَلَمْتُها اِیّاهُ فی نَفْسِه اَوْ فی عِرْضِه اَوْ فی مالِه اَوْ فی اَهْلِه وَ وَلَدِه ... اَسْاَلُکَ اَنْ تُرْضِیَهُ عَنّی. (سجادیه، ص: ۵۴۴, س:۱۶)