ظلمته

فَاَیُّمَا عَبْدٍ مِنْ عِبَادِکَ اَوْ اَمَةٍ مِنْ اِمَایِکَ کَانَتْ لَهُ قِبَلِی مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهُ اِیَّاهَا فِی مَالِهِ اَوْ بَدَنِهِ اَوْ عِرْضِهِ لَا اَسْتَطِیعُ اَدَاءَ ذَلِکَ اِلَیْهِ وَ لَا اَتَحَلَّلُهَا مِنْهُ وَ اَرْضِهِ اَنْتَ عَنِّی بِمَا شِیْتَ وَ کَیْفَ شِیْتَ. (صادقیه، ص: ۴۰۲, س:۶)