صرفتها

وَ لَا تَدَعْ لِی ... عَدُوّاً اِلَّا کَفَیْتَهُ وَ لَا دَیْناً اِلَّا قَضَیْتَهُ وَ لَا حَاجَةً اِلَّا قَضَیْتَهَا وَ لَا دَعْوَةً اِلَّا اَجَبْتَهَا وَ لَا مَسْاَلَةً اِلَّا اَعْطَیْتَهَا وَ لَا اَمَانَةً اِلَّا اَدَّیْتَهَا وَ لَا فِتْنَةً اِلَّا صَرَفْتَهَا. (صادقیه، ص: ۵۷۲, س:۱۶)