فَارْحَمْنی اِذا طاشَ عَقْلی، وَ حَشْرَجَ صَدْری، وَ اُدْرِجْتُ خِلْواً فی کَفَنی وَ اِنْ کَانَتْ دَنَتْ وَفاتی وَ شُخُوصی اِلَیْکَ. (سجادیه، ص: ۴۸۶, س:۴)