شخصک

(عَلَی الْبُرْجِ بْنِ مُسْهِرٍ الطَّایِیِّ): اُسْکُتْ، قَبَّحَکَ اللَّهُ یَا اَثْرَمُ، فَوَ اللَّهِ لَقَدْ ظَهَرَ الْحَقُّ فَکُنْتَ فِیهِ ضَیِیلاً شَخْصُکَ خَفِیّاً صَوْتُکَ، حَتَّی اِذَا نَعَرَ الْبَاطِلُ نَجَمْتَ نُجُومَ قَرْنِ الْمَاعِزِ. (علویه، ص: ۵۴۹, س:۱۹)