وَا نَفْسَاهُ اِنْ سَحَبَتْنِی الْمَلَایِکَةُ عَلَی وَجْهِی فِی النَّارِ غَداً. (علویه، ص: ۱۲۹, س:۳)
آهِ وَا نَفْسَاهُ اِنْ سَحَبَتْنِی الْمَلایِکَةُ عَلَی حُرِّ وَجْهی غَداً. (سجادیه، ص: ۴۳۲, س:۱۳)