اَسْاَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ دَاوُدُ (ع) فِی خَطِییَتِهِ وَ هُوَ سَاجِدٌ فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ، وَ اَسْاَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ سُلَیْمَانُ (ع) اِذْ قَالَ: رَبِّ هَبْ لِی حُکْماً لَا یَنْبَغِی لِاَحَدٍ مِنْ بَعْدِی، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَ اَعْطَیْتَهُ. (نبویه، ص: ۲۲۸, س:۱۸)