وَ لَوْ فَعَلْتَ ذلِکَ بِه لَذَهَبَ بِجَمیعِ ما کَدَحَ لَهُ وَ جُمْلَةِ ما سَعَی فیهِ جَزاءً لِلصُّغْری مِنْ اَیادیکَ وَ مِنَنِکَ وَ لَبَقِیَ رَهیناً بَیْنَ یَدَیْکَ بِسایِرِ نِعَمِکَ فَمَتَی کَانَ یَسْتَحِقُّ شَیْیاً مِنْ ثَوابِکَ؟! لا، مَتَی؟ (سجادیه، ص: ۱۸۵, س:۷)