اَنَا الْمُقِرُّ عَلَی نَفْسی بِما جَنَتْ عَلَیَّ یَدایَ، وَ مَشَتْ اِلَیْهِ رِجْلایَ وَ باشَرَ جَسَدی، وَ نَظَرَتْ اِلَیْهِ عَیْنایَ، وَ سَمِعَتْهُ اُذُنایَ، وَ عَمِلَتْهُ جَوارِحی، وَ نَطَقَ بِه لِسانی، وَ عُقِدَ عَلَیْهِ قَلْبی. (سجادیه، ص: ۳۳۳, س:۱۲)