ذاب

فَنَظَرْتُ فَاِذَا لَیْسَ لِی رَافِدٌ وَ لَا ذَابٌّ وَ لَا مُسَاعِدٌ اِلَّا اَهْلُ بَیْتِی فَضَنَنْتُ بِهِمْ عَنِ الْمَنِیَّةِ. (علویه، ص: ۵۴۱, س:۴)

اُعِیذُ صَاحِبَ کِتَابِی هَذَا ... مِنْ شَرِّ مَنْ اِذَا ذُکِرَ اللَّهُ ذَابَ کَمَا یَذُوبُ الرَّصَاصُ وَ الْحَدِیدُ. (نبویه، ص: ۳۳۸, س:۴)