آهِ وَا خَطییَتاهُ تَرَکَتْنی خَطییَتی کَالْحَبَّةِ فِی الْمِقْلَی. (سجادیه، ص: ۴۳۲, س:۱۶)
آهِ وَا خَطییَتاهُ تَرَکَتْنی خَطییَتی کَالطَّیْرِ لَیْسَ لَهُ مَاْوَی. (سجادیه، ص: ۴۳۲, س:۱۷)
آهِ وَا خَطییَتاهُ تَرَکَتْنی خَطییَتی کَالسَّقیمِ لَیْسَ لَهُ شِفاءٌ. (سجادیه، ص: ۴۳۲, س:۱۸)
آهِ وَا خَطییَتاهُ تَرَکَتْنی خَطییَتی فی مَوارِدِ الْهَلْکَی. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۱)
آهِ وَا خَطییَتاهُ تَرَکَتْنی خَطییَتی فی طُولِ حُزْنٍ وَ بُکَاءٍ. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۲)
آهِ وَا خَطییَتاهُ اَبْعَدَتْنی خَطییَتی عَنْ اَهْلِ التَّقْوَی. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۳)
آهِ وَا خَطییَتاهُ مَنْ کَانَتْ لَهُ خَطییَةٌ فَلْیَبْکِ قَبْلَ اَنْ لَا یَنْفَعَ الْبُکَاءُ. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۴)
آهِ وَا خَطییَتاهُ تَرَکَتْنی خَطییَتی مَغْمُوماً فی دارِ الدُّنْیا. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۵)
آهِ وَا خَطییَتاهُ اَوْقَعَتْنی خَطییَتی فیما اَخافُ وَ اَخْشَی. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۶)
آهِ وَا خَطییَتاهُ حالَتْ خَطییَتی بَیْنَ الْاُمَّهاتِ وَ الْآباءِ. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۷)
آهِ وَا خَطییَتاهُ مِثْلَ خَطییَتی لَا یُقاسُ فِی الْخَطایا. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۸)
آهِ وَا خَطییَتاهُ کَیفَ تُقِلُّنِی الاَرْضُ اَمْ کَیْفَ تُظِلُّنِی السَّماءُ. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۹)
آهِ وَا خَطییَتاهُ کُلَّما زادَ عُمُری زادَ ذَنْبی وَ نَما. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۱۰)
آهِ وَا خَطییَتاهُ عَلَی اَیِّ حالٍ اَلْقی رَبّی غَداً؟! (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۱۱)
آهِ وَا خَطییَتاهُ اَخْلَقَ وَجْهی ذُلُّ الْخَطایا. (سجادیه، ص: ۴۳۳, س:۱۲)