فَعَلِمْتُ ذلِکَ عِلْمَ مَنْ لَمْ یَنْتَفِعْ بِعِلْمِه حیْنَ اَصْبَحْتُ وَ اَمْسَیْتُ وَ اَنَا مُهْتَمٌّ بَعْدَ ضَمانِکَ لی وَ حَلْفِکَ لی عَلَیْهِ هَمّا اَنْسانی ذِکْرَکَ فی نَهاری وَ نَفی عَنِّیَ النَّوْمَ فی لَیْلی، فَصارَ الْفَقْرُ مُمَثَّلاً بَیْنَ عَیْنَیَ. (سجادیه، ص: ۱۴۷, س:۱۸)