وَ لَوْ اَنّی کَرَبْتُ مَعادِنَ حَدیدِ الدُّنْیا بِاَنْیابی، وَ حَرَثْتُ اَرْضَها بِاَشْفارِ عَیْنی، وَ بَکَیْتُ مِنْ خَشْیَتِکَ مِثْلَ بُحُورِ السَّماواتِ وَ الاَرَضینَ دَماً وَ صَدیداً لَکَانَ ذلِکَ قَلیلاً فی کَثیرِ ما یَجِبُ مِنْ حَقِّکَ عَلَیَّ. (سجادیه، ص: ۵۳۵, س:۱۲)