یَا مَنْ لَا تَجْرِی عَلَیْهِ حَرَکَةٌ وَ لَا جُمُودٌ. (نبویه، ص: ۹۹, س:۱۳)
فَامْحُ یَا سَیِّدِی کَثْرَةَ سَیِّیَاتِی بِیَسِیرِ عَبَرَاتِی، بَلْ بِقَسَاوَةِ قَلْبِی وَ جُمُودِ عَیْنِی لَا، بَلْ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ، وَ اَنَا شَیْءٌ، فَلْتَسَعْنِی رَحْمَتُکَ. (مهدویه، ص: ۲۸۰, س:۱۴)