تعاقبنی

وَ کَمْ مِنْ خَطییةٍ اَحْصَیْتَها عَلَیَّ اَسْتَحْیی مِنْ ذِکْرِها، وَ اَخافُ جَزاءَها، اِنْ تَعْفُ لی عَنْها فَاَهْلُ ذلِکَ اَنْتَ، وَ اِنْ تُعاقِبْنی عَلَیْها فَاَهْلُ ذلِکَ اَنَا. (سجادیه، ص: ۵۶۴, س:۱۳)