اَعُوذُ بِحُرْمَةِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ ... اَنْ یَنْصَرِمَ هَذَا الْیَوْمُ، وَ لَکَ قِبَلِی ذَنْبٌ تُرِیدُ اَنْ تُقَایِسَنِی بِهِ، وَ تُشْقِیَنِی وَ تَفْضَحَنِی بِهِ، اَوْ خَطِییَةٌ تُرِیدُ اَنْ تُقَایِسَنِی بِهَا وَ تَقْتَصَّهَا مِنِّی لَمْ تَغْفِرْهَا لِی. (مهدویه، ص: ۳۰۸, س:۱)