تردها

وَ اقْبَلْ تَوْبَتِی، وَ لَا تَرُدَّهَا لِکَثْرَةِ ذُنُوبِی، وَ مَا اَسْرَفْتُ عَلَی نَفْسِی حَتَّی لَا اَرْجِعَ فِی ذَنْبٍ تُبْتُ اِلَیْکَ مِنْهُ. (صادقیه، ص: ۴۰۴, س:۱۳)