تخله

اللَّهُمَّ اَغْنِ فُلَانَ بْنَ فُلَانٍ مِنْ فَضْلِکَ، وَ لَا تُخْلِهِ مِنْهُ، فَاِنَّهُ مُضْطَرٌّ اِلَیْکَ فَقِیرٌ اِلَی مَا فِی یَدَیْکَ، وَ اَنْتَ غَنِیٌّ عَنْهُ، وَ اَنْتَ بِهِ خَبِیرٌ عَلِیمٌ. (علویه، ص: ۲۱۹, س:۱)