وَ اَعُوذُ بِکَ یا اِلَهی اَنْ تُحیطَ بی شَیْیاً مِنْ خَطییَتی وَ ظُلْمی وَ اِسْرافی عَلَی نَفْسی، وَ اتِّباعِ اَهْوایی، وَ اشْتِغالی بِشَهَواتی. (سجادیه، ص: ۲۵۷, س:۵)
اَعُوذُ بِکَ یَا اِلَهِی اَنْ تُحِیطَ بِی خَطِییَتِی وَ ظُلْمِی وَ اِسْرَافِی عَلَی نَفْسِی وَ اتِّبَاعِی لِهَوَایَ وَ اشْتِغَالِی بِشَهَوَاتِی، فَیَحُولَ ذَلِکَ بَیْنِی وَ بَیْنَ رَحْمَتِکَ وَ رِضْوَانِکَ، فَاَکُونَ مَنْسِیّاً عِنْدَکَ، مُتَعَرِّضاً لِسَخَطِکَ وَ نِقْمَتِکَ. (کاظمیه، ص: ۱۰۵, س:۷)