(عَلَی اَنَسِ بْنِ مالِکٍ وَ مَنْ کَتَمَ الشَّهَادَةَ): اللَّهُمَّ اِنْ کَانَ کَاذِباً فَاضْرِبْهُ بِبَیَاضٍ اَوْ بِوَضَحٍ لَا تُوَارِیهِ الْعَمَامَةُ. (علویه، ص: ۵۴۸, س:۱۱)
اُعِیذُ دِینِی وَ نَفْسِی وَ جَمِیعَ مَا تُحِیطُهُ عِنَایَتِی مِنْ شَرِّ کُلِّ صُورَةٍ وَ خَیَالٍ، اَوْ بَیَاضٍ اَوْ سَوَادٍ، اَوْ تِمْثَالٍ، اَوْ مُعَاهِدٍ اَوْ غَیْرِ مُعَاهِدٍ مِمَّنْ یَسْکُنُ الْهَوَاءَ وَ السَّحَابَ. (جوادیه، ص: ۱۴۳, س:۱۲)