فَبِاَیِّ شَیْءٍ اَسْتَقْبِلُکَ یَا مَوْلَایَ اَ بِسَمْعِی، اَمْ بِبَصَرِی، اَمْ بِلِسَانِی، اَمْ بِرِجْلِی؟ اَ لَیْسَ کُلُّهَا نِعَمُکَ عِنْدِی وَ بِکُلِّهَا عَصَیْتُکَ یَا مَوْلَایَ، فَلَکَ الْحُجَّةُ وَ السَّبِیلُ عَلَیَّ. (حسینیه، ص: ۱۴۰, س:۵)
وَ عَصَیْتُکَ بِبَصَرِی، وَ لَوْ شِیْتَ وَ عِزَّتِکَ لَاکْمَهْتَنِی. (کاظمیه، ص: ۱۲۸, س:۱۵)