بایح

ریشه: بوح (ب.و.ح)
۲ مورد یافت شد

بَائِحٌ

هَا اَنَا ذَا بَایِحٌ بِجُرْمِی، مُقِرٌّ بِذَنْبِی لِرَبِّی لِیَرْحَمَنِی وَ یَتَغَمَّدَنِی بِمَغْفِرَتِهِ. (صادقیه، ص: ۴۰۸, س:۲)

هَا اَنَا ذَا بَایِحٌ بِجُرْمِی، مُقِرٌّ بِذَنْبِی، مُعْتَرِفٌ بِخَطِییَتِی. (صادقیه، ص: ۴۰۸, س:۱۱)