فَاَسْاَلُکَ بِعِزَّتِکَ اَنْ ... لَا تُعَاجِلْنِی بِالْعُقُوبَةِ عَلَی مَا عَمِلْتُهُ فِی خَلَوَاتِی مِنْ سُوءِ فِعْلِی وَ اِسَاءَتِی، وَ دَوَامِ تَفْرِیطِی وَ جَهَالَتِی، وَ کَثْرَةِ شَهَوَاتِی وَ غَفْلَتِی. (علویه، ص: ۳۷۴, س:۴)