بالحزن

وَ اجْعَلْنا مِنَ الَّذینَ عَرَفُوا اَنْفُسَهُمْ، وَ اَیْقَنُوا بِمُسْتَقَرِّهِمْ، فَکَانَتْ اَعْمارُهُمْ فی طاعَتِکَ تَفْنَی، وَ قَدْ نَحِلَتْ اَجْسادُهُمْ بِالْحُزْنِ وَ اِنْ لَمْ تَبْلَ، وَ هَدَتْ اِلَی ذِکْرِکَ وَ اِنْ لَمْ تَبْلُغْ اِلَی مُسْتَراحِ الْهُدَی. (سجادیه، ص: ۴۷۵, س:۲)