لَا تَدَعْ لَهُ (الظّالم) جُنَّةً اِلَّا هَتَکْتَهَا وَ لَا دِعَامَةً اِلَّا قَصَمْتَهَا وَ لَا کَلِمَةً مُجْتَمِعَةً اِلَّا فَرَّقْتَهَا وَ لَا قَایِمَةَ عُلُوٍّ اِلَّا وَضَعْتَهَا وَ لَا رُکْناً اِلَّا اَوهَنْتَهُ وَ لَا سَبَباً اِلَّا قَطَعْتَهُ. (کاظمیه، ص: ۱۲۵, س:۱۰)