اماوه

ریشه: امو (ا.م.و)
۲ مورد یافت شد

إِمَاؤُهُ

شَقَّتْ جُیُوبَها نِساوُهُ، وَ لَطَمَتْ خُدُودَها اِماوُهُ، وَ اَعْوَلَ لِفَقْدِه جِیرانُهُ وَ تَوَجَّعَ لِرَزِیَّتِه اِخْوانُهُ، ثُّمَّ اَقْبَلُوا عَلَی جِهازِه، وَ تَشَمَّرُوا لِاِبْرازِه. (سجادیه، ص: ۵۰۴, س:۳)

فَشَقَّتْ جُیُوبَها نِساوُهُ، وَ لَطَمَتْ خُدُودَها اِماوُهُ، وَ اَعْوَلَ لِفَقْدِه جیرانُهُ، وَ تَوَجَّعَ لِرَزِیَّتِه اِخْوانُهُ، ثُمَّ اَقْبَلُوا عَلَی جِهازِه، وَ شَمَّرُوا لِاِبْرازِه، کَاَنَّهُ لَمْ یَکُنْ بَیْنَهُمُ الْعَزیزُ الْمُفَدَّی، وَ لَا الْحَبیبُ الْمُبَدَّی. (سجادیه، ص: ۵۱۰, س:۱۹)