وَ اَسْاَلُکَ الاَخْذَ بِاَحْسَنِ ما اَعْلَمُ، وَ التَّرْکَ لِشَرِّ ما اَعْلَمُ، وَ الْعِصْمَةَ مِنْ اَنْ اَعْصَی وَ اَنَا اَعْلَمُ، اَوْ اُخْطِیَ مِنْ حَیْثُ لَا اَعْلَمُ. (سجادیه، ص: ۲۵۹, س:۱۲)
وَ اِلَی مَتَی یَا رَبِّ اَعْصِی فَتُمْهِلُنِی، وَ طَالَمَا عَصَیْتُکَ فَلَمْ تُوَاخِذْنِی، وَ سَاَلْتُکَ عَلَی سُوءِ فِعْلِی فَاَعْطَیْتَنِی، فَاَیُّ شُکْرٍ یَقُومُ عِنْدَکَ بِنِعْمَةٍ مِنْ نِعَمِکَ عَلَیَّ. (علویه، ص: ۱۶۲, س:۱۹)