اِلَهِی مَا اَظُنُّکَ تَرُدُّنِی فِی حَاجَةٍ قَدْ اَفْنَیْتُ عُمْرِی فِی طَلَبِهَا مِنْکَ اِلَهِی فَلَکَ الْحَمْدُ اَبَداً اَبَداً دَایِماً سَرْمَداً یَزِیدُ وَ لَا یَبِیدُ، کَمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَی. (علویه، ص: ۴۲۷, س:۹)
اِلَهی ما اَظُنُّکَ تَرُدُّنی فی حاجَةٍ اَفْنَیْتُ عُمُری فی طَلَبِها مِنْکَ! (سجادیه، ص: ۴۲۴, س:۵)