اِلَهِی اِنْ کُنَّا مُجْرِمِینَ فَاِنَّا نَبْکِی عَلَی اِضَاعَتِنَا مِنْ حُرْمَتِکَ مَا نَسْتَوْجِبُهُ، وَ اِنْ کُنَّا مَحْرُومِینَ فَاِنَّا نَبْکِی اِذْ فَاتَنَا مِنْ جُودِکَ مَا نَطْلُبُهُ. (علویه، ص: ۱۰۶, س:۶)