اسرف

ریشه: سرف (س.ر.ف)
۲ مورد یافت شد

أَسْرَفَ

یَا سَیِّدِی، فَلَا تَحْرِمْنِی مَا جُدْتَ بِهِ عَلَی مَنْ اَسْرَفَ عَلَی نَفْسِهِ وَ عَصَاکَ ثُمَّ تَرَضَّاکَ، وَ لَا تُهْلِکْنِی اِنْ عُذْتُ بِکَ وَ لُذْتُ وَ اَنَخْتُ بِفِنَایِکَ وَ اسْتَجَرْتُ بِکَ. (علویه، ص: ۱۲۱, س:۱۳)

هَذَا مَقَامُ مَنْ اَسْرَفَ وَ اَخْطَاَ وَ اسْتَکَانَ وَ اَقَرَّ بِمَا جَنَی وَ رَجَی بِمَقَامِهِ الْخَلَاصَ وَ اَنْ یَسْتَنْقِذَهُ بِکُمْ مُسْتَنْقِذُ الْهَلْکَی مِنَ الرَّدَی فَکُونُوا لِی شُفَعَاءَ. (مزار، ص: ۲۶۸, س:۷)